Vanavond nodigde Saïd El Khadraoui, EP (Europees Parlementslid) voor sp.a en S&D, enkele prominenten uit op het STUKcafé te Leuven. Want, dat er een crisis heerst kunnen we niet ontkennen, maar hoe is het zover kunnen komen en hoe lossen we dat op. Zijn er eigenlijk wel mirakeloplossingen voor deze financiële, economische en sociale crisis? Samen met Sony Kapoor (ex Lehman Brothers, Re-Define denktank), Martin Schulz, EP (fractieleider S&D Europese Socialisten en Democraten) en Karel Lannoo (CEO Centre of European Policy Studies) kregen we hierover nog wat meer informatie en standpunten te horen.

Het antwoord is neen. Er zijn verschillende acties nodig om de eurocrisis te bestrijden. Om een sociale herverdeling van geld te kunnen bewerkstelligen is bijvoorbeeld een limiet nodig op hoeveel een (bank)manager mag verdienen. Om het in een voorbeeld te gieten van hoezeer dergelijke ingrepen niet in de smaak liggen, vertelde Martin Schultz dat er in Duitsland nu een limiet is gezet op € 500.000/jaar. De Duitse bondskanselier Merkel ontvangt € 370.000/jaar. Omdat de topbankiers dat niet zagen zitten om slechts “zo weinig” te verdienen is 80% van hen opgestapt.

Hoe is het dan zover kunnen komen? Sony Kapoor schetste het beeld van hoe de financiële markt er -pakweg- 20 jaar geleden uitzag, toen alles nog prima in orde leek. De financiële markt werkt in essentie met geldtransfers. Transfers die verlopen over een soort van autosnelweg, waar de banken dan de auto’s zijn. Er waren op die snelwegen flitspalen, snelheidslimieten, politiecontroles enzomeer. Met dien verstande dat de bankiers pas werden betaald op het einde van hun rit. Accidenten waren er wel, zoals een faillissement, maar eerder zeldzaam. Gaandeweg is men beginnen sneller te rijden, de wegmarkeringen te negerene, de flitspalen in brand te steken, de wegpolitie om te kopen en de snelheidslimiet te negeren. De auto’s werden vol geladen met toxische producten tot het olietankers werden. De bankiers werden dan niet meer op het einde van hun rit betaald, maar om de 100 km. Er werd zelfs geracet om ter snelst de volgende 100 km af te leggen. Ondertussen dronken de bankiers hun ook nog stomdronken en waren ze high. Alsof dat nog niet genoeg was kwam er ook nog eens de smog bij. In die mistige situatie is het geen wonder dat banken failliet gaan, maar wel dat het zolang geduurd heeft. Puur geluk, volgens Sony.

Een mooie metafoor om duidelijk te maken dat deze sector van veel naderbij moet begeleid worden. Overheidsinterventie, marktregulering en controle zijn nog nooit zo aan de orde geweest als vandaag de dag. Ook daar schort het al wel eens. Het vertrouwen in sommige politici is totaal verloren gegaan toen Griekenland begon in te storten; maar dat is een heel ander verhaal dan de andere landen die nu in het vizier worden genomen.

Feit blijft dat we met de euro een sterke munt hebben. Alleen is het de enige munt zonder centraal gezag om er beleid mee uit te tekenen. Vroeger had elke koning zijn munt en elke munt zijn koning. De euro heeft dringend nood aan een “koning” die verantwoording kan afleggen voor het monetair beleid. Met een dergelijk beleid kunnen we op Europese schaal een betere sociale inkomstenherverdeling realiseren om elke inwoner zijn koopkracht terug te geven.